Zo'n 15 jaar geleden vond Riet dat er iets gedaan moest worden voor eenzame ouderen. Ze had haar hele leven al vrijwilligerswerk gedaan en na een rondje langs de wethouder en Woonplus kon ze meteen aan de slag in het pandje aan de Nolenslaan 131. Woonplus knapte het gratis op, de gemeente gaf een extraatje voor de inrichting. Niet lang daarna kwamen de ouderengroepen van het Wibautplein en het Dreesplein met Riet mee. De huiskamer bij Het Puttertje was meteen vol. De Rummiclub wordt het nu genoemd, naar het spelletje dat ze zo graag spelen.
"We begonnen met een grote groep, maar ouderen vallen nogal eens weg. Vandaag zijn we met zijn vijven, op de dinsdag is het altijd lekker vol. Het Puttertje is heel laagdrempelig en makkelijk in de buurt. Het betekent veel voor ouderen als ze een ochtend onafhankelijk van anderen kunnen zijn, hun wereld wordt steeds kleiner. Op een gegeven moment heb je geen plannen meer, of iets om naar uit te kijken. Dan is het fijn om even naar de bakker te gaan en meteen een bakkie te doen bij de huiskamer. Als ze eenmaal binnen zijn, gaan ze niet meer weg. Zo gezellig is het hier. De enige voorwaarde is dat je zelf naar de wc kunt gaan, want dat doe ik niet hoor!"
Je komt hier om te ontspannen, voor een praatje of een spelletje. We helpen elkaar op weg, als we ergens naartoe moeten dan gaan we samen. Af en toe gaan we met de hele groep eten bij de Kwalitaria. Als er iemand niet kan komen vanwege het slechte weer bijvoorbeeld, dan halen we die op. Het gaat om het samenzijn. We zijn wel voorzichtiger geworden, alleen over straat lopen is niet zo prettig. We nemen altijd onze telefoon mee en we laten iemand niet in zijn eentje in de lift gaan.
Er is veel saamhorigheid in de wijk. Mensen die zijn vertrokken willen eigenlijk weer terugkomen vanwege de gezelligheid. Nieuwland was een achterstandswijk die opgeknapt werd. Omdat het opknappen te vroeg is gestopt, vielen we terug in oude problemen. Ook de mensen moeten opgevoed worden. Er ligt nog steeds te veel eten op straat, het wordt zelfs over de reling van de flats gegooid. De meeuwen en ratten weten het dan goed te vinden. Ik spreek wel eens mensen aan, maar ik merk dat ze er gewoon schijt aan hebben. Gelukkig reageert Irado heel snel als we iets doorgeven. Dat je eens per maand je rotzooi naar een verzamelpunt kunt brengen, dat weten veel mensen niet. Dat zou eigenlijk verteld moeten worden, want het is een goede poging om iets aan de troep op straat te doen.
Ik zou het fijn vinden om vaker contact te hebben met de opzichter buitenruimte en de buurtagent. Ik ben inmiddels 83 en weet niet hoe lang ik dit nog in mijn eentje kan volhouden. Zonder opvolger wordt het voortbestaan van de buurthuiskamer wel een probleem. Voorlopig gaat het nog wel, ik vind het veel te leuk om te doen. Ik doe het niet alleen voor de ouderen, maar ook voor mezelf!"